Αυτή η μάνα μου... (13)

Νάτες και οι μαλακίες που λέγαμε: [21 Δεκεμβρίου 2001. Σήμερα δουλειά πρωί. Όταν γύρισα έβαλα πλυντήριο. Μέχρι να τελειώσει βράδιασε. Η μέρα είναι μικρή. Βγήκα στο μπαλκόνι να απλώσω. Σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό. Το φεγγάρι είναι υπέροχο απόψε. Πανέμορφο μες στη χειμωνιάτικη ψύχρα. Περικυκλωμένο από λαμπρούς κύκλους κίτρινους, κόκκινους, θαλασσί. Δίπλα του δυο αστέρια σχηματίζουν την είσοδο του κήπου του. Και γύρω γύρω διάσπαρτα άλλα αστέρια, κάτω αριστερά η μικρή άρκτος. Πιτσιλιές από τη μπογιά του ρομαντικού ζωγράφου. Χαμηλά τα σύννεφα σε σχήμα κομήτη σθμπληρώνουν το έργο. Είναι η υπογραφή του δημιουργού. Είμαι πολύ φορτισμένη] [συναισθηματικά αυτό το βράδυ. Αύριο ο Δημήτρης θα κάνει την εξέταση και είμαι πολύ σκεφτική και στενοχωρημένη. Σκέφτηκα τον καλό μου φίλο. Θα ήθελα να μοιραστώ αυτή τη φόρτιση μαζί του. Ας μην τον ενοχλήσω. Το ραδιόφωνο παίζει τραγούδια που έβαζε στην εκπομπή του. Θα ήθελα η αυριανή μέρα να μην έχει πρωί. Να βραδιάσει και να έχουν τελειώσει όλα χωρίς...