Αυτή η μάνα μου... (1)

Κύριε Τσίτα είχα έρθει στο ιατρείο σας στο Ελληνικό κάπου στον Μάιο του 2016 και σας είχα πει ότι είχα κάτι προβληματάκια με την μάνα μου... Συγνώμη που δεν μπόρεσα να έλθω ξανά τότε είτε μόνος μου είτε μαζί με τη μάνα μου όπως μου είπατε αλλά γινόταν πάλι της αγάμητης παλιοπουτάνας το κάγκελο στη ζωή μου και δεν πρόλαβα. Μου είχατε πει ότι εγώ έχω γιατρούς που με παρακολουθούν ενώ η μάνα μου δεν πήγαινε σε κάποιο ψυχολόγο η ψυχιάτρο για ψυχοθεραπειά παρά μονό στον νευρολόγο της που της γράφει τα αντικαταθλιπτικά και ότι χρειάζεται και αυτή να βρει μια διέξοδο, μια λύση! Μην ανησυχείτε ! Θα την γιατρέψω εγώ την μάνα μου! Θα την γιατρέψω εγώ αυτήν την αγάμητη παλιοπουτάνα!

Άκουσα πάντως από εσάς πολλές σωστές κουβέντες! Πρώτη φορά άκουσα σωστές κουβέντα από ψυχίατρο. Μου είχατε πει ότι οι ασθένειες είναι ψυχωσωματικες  και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ολότητα. Επίσης ήσασταν ο πρώτος ψυχίατρος που με ρώτησε για τα σεξουαλική ζωή μου, γιατί από εκεί πηγάζουν αρκετά από τα ψυχιατρικά προβλήματα των ανθρώπων...

Πήγαινα που λέτε στο πουτανόσπερμα τον Αγγελόπουλο τρία ολόκληρα χρόνια και δεν είχαμε συζητήσει τίποτα από αυτά. Μόνο να παίρνει τα 100εύρα ήξερε το πουτανόσπερμα να με ρωτάει κάτι λίγα βασικά για τα τεχνικά ζητήματα της ασθένειας την διπολικής και να συνταγογραφεί τα φάρμακα, μόνο αυτά ήξερε το πουτανόσπερμα. Ούτε ψυχοθεραπεία κάναμε, ούτε εμβαθύναμε στα ζητήματα που με απασχολούσαν... Μόνο τα 100εύρα ήξερε να παίρνει το πουτανόσπερμα....