Ripping my Greek Fat Body Reloaded

Βουτιά στις προηγούμενες ζωές μας τώρα ξανά! O Ρουμάνος δεν μας πολυενδιαφέρει γιατί είναι ένα εργαλείο αλλά ήταν ο απόστολος Παύλος που ταπείνωσε και ξεφτίλισε την διδασκαλία του Ιησού και στην αρχαία Ελλάδα ο τύραννος Πεισίστρατος. Ο Νότης ήταν ο απόστολος Πέτρος ενώ ή Τόνια που ακόμη και τώρα είναι αφοσιωμένη στην εκκλησία, από αντίδραση όμως αυτή που έμεινε μόνη της όλα τα χρόνια της ζωής της και όχι όπως η Μαρία η Ηλιουπούλου που πραγματικά είναι πιστή, ίσως ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή. Ο διευθυντής εκπαίδευσης ήταν ο Καϊάφας που με καταδίκασε και στην προηγούμενη ζωή μου. Η σκοτεινή όψη του Καβέζου είναι ο Γιαχβέ και η σκοτεινή όψη του γιου του ο Κρόνος. Στο είπα θεία Δέσποινα τελικά τον βρήκα τον δεύτερο μάρτυρα της Αποκάλυψης και αυτός είναι θεός. Ο Θεός! Ο Καβέζος ο Θεός! Εγώ μπορεί να ήμουν ο Μαρδούκ, μπορεί ο Ιησούς μπορεί και ο ίδιος ο Χίτλερ αφού αυτό με κάνατε σε αυτή την ζωή. Βέβαια το πιο πιθανό είναι ο Χίτλερ να είναι ένα κληροδοτημένο ορμέφυτο οπότε διαλέξ...

Ένιωθα πικρία και την απόλυτη ερημιά μέσα μου από τις 21 Ιουλίου και μετά. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο είχε νόημα να γίνουν κάποια πράγματα για να βγει η προφητεία. Τώρα νιώθω το απόλυτο κενό. Θυσιάσα τα πάντα, έχασα κάθε αξιοπρέπεια. Εξαντλήθηκα δεν έχω κάτι άλλο να δώσω πια. Μόνο πίκρα και ερημία. Μέχρι τώρα κατέστρεφα συμβολικά, τώρα θα πικράνω και θα ερημώσω. Ότι μου έμεινε αυτό θα δώσω. Θυσιασα τα πάντα, έχασα τα πάντα, έδωσα τα πάντα. Και κατανόηση στη μητέρα και τέσσερα σ αγαπώ και σεβασμό προς τον Καβέζο. Δεν έχω κάτι άλλο να δώσω πια. Έμεινα με πίκρα, άγχος, ερημιά, στενοχώρια. Aκόμα και ένα υποκατάστατο του Καβέζου δεν θα με έσωζε τώρα. Ο Ρουμάνος είναι θρασύς και αλαζόνας, ο Καβέζος ευγενικός και υπερήφανος και απογοητευμένος από τη ζωή. Δεν έπρεπε να μ’ αφήσει κι άλλο μόνο μου όμως. Η μητέρα μου κουρασμένη και θλιμένη. Και εγώ το ίδιο και ταπεινός και δυστυχισμένος. Ήμουν αδιανόητα σκληρός αλλά για να μην νιώθω πια πίκρα που δεν είχα ξανανιώσει έπρεπε να μ...

Τον Οκτώβρη φέτος το ερώτημα άλλαξε, το ερώτημα δεν πια δεν ηταν ή με εμάς ή με αυτούς αλλά ήταν το συμβόλαιο και το σχέδιο. Δέχεσαι να το ακολουθήσεις με αντάλαγμα την αιώνια νεότητα;  Και είχα δυομίσι μήνες να το σκεφτώ. Εξακολουθούσα να είμαι με τους ανθρώπους ακόμα και αν με είχαν παγιδεύσει και με κάποιο άλλο τρόπο. Τι νόημα θα είχε η αιώνια νεότητα αν τους έχανα όλους και δεν έβρισκα αυτή την ζεστή αγκαλιά που αποζητούσα πριν επικρατήσει μέσα μου εντελώς η σατανική μου φύση; Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για έναν πεπτοκότα άγγελο αλλά για μια πεπτωκούσα ανθρωπότητα. Η αγκαλιά του Σπύρου ήταν κάπως ψυχρή και τυπική και αφού του τα είχα πει όλα αυτά, μία ζεστή αγκαλιά έζησα στη ζωή μου του Μανώλη του Μπανταγιάννη μέσα στο ψυχιατρείο.  Και να σας πω και κάτι άλλο που θέλει θάρρος και αλήθεια μαζί; Ο Ρουμάνος όταν τον γνώρισα ήταν full αλλαζόνας και παραμένει έτσι. Ο Καβέζος είναι υφέρποντα νάρκισσος. Και από αυτά που μου μετέφερε ο Σπύρος το καλοκαίρι που μου ...