1η Κατάβαση στον Άδη (4)
Φιλοσοφική Κατάβαση προς τον Άδη.
Συνειδητοποίησα δηλαδή ότι οι αλλεπάλληλες προς τα κάτω και προς τα πάνω εικόνες του ουροβόρου όφη που βαθαίνουν και μακραίνουν ταυτόχρονα, είναι διάφορα σενάρια με μικροαλλαγές, όπως για παράδειγμα σε κάποιο από αυτά ήταν και η μητέρα μου τζογαδόρος και το πρόβλημα του τζόγου δεν λύθηκε ποτέ παγκοσμίως, αλλά και μεγάλες αλλαγές όπως το σκοτεινό σενάριο, το φωτεινό σενάριο αλλά και το γκροτέσκο γελοίο, στο οποίο πετυχαίνω τα πάντα στη ζωή μου μέχρι την εισαγγελική που με πηγαίνει στην Μπάκα αλλά μετά αυτοκτονώ και μαζί με εμένα παθαίνει και όλη η δημιουργία. Σε αυτό το γκροτέσκο γελοίο σενάριο ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είναι οι γονείς μου(κουφό;) και προσπαθούν να με συγκρατήσουν να μην πέσω από την Ακρόπολη αλλά καταλάθως μου δίνουν καθώς μου φωνάζουν "μη,μη" την χαριστική σπρωξιά.
Όλα αυτά μου τα παρουσίασαν στο υποσυνείδητο οι υποτιθέμενοι πνευματικοί μου οδηγοί, όλοι σκοτεινής και παρανοϊκής φύσεως από ότι καταλαβαίνω τα καθάρματα, που συμβολικά μου συστήθηκαν ως ο αρχάγγελος Γαβριήλ, ο αρχάγγελος Ραφαήλ και ο αρχάγγελος Ουριήλ.
Εδώ πρέπει να σας ανοίξω μια μεγάλη παρένθεση και να σας πω δυο λόγια για τον τζόγο, με το οποίο κόλλησα από τον Δεκέμβρη του 2017 και αν δεν είχα την μητέρα μου δεν θα είχα βρει μία έστω και προσωρινή λύση.
Aν δεν είχα την μητέρα μου να με στηρίζει σε αυτό το θέμα θα είχα καταρεύσει τελείως οικονομικώς. Η λύση που βρήκαμε λοιπόν με την μητέρα μου είναι να της δίνω ένα ποσοστό του μισθού μου κάθε δεκαπενθήμερο που πληρωνόμουν ώστε να μου τα δίνει σιγά σιγά στην συνέχεια και έτσι να μην τα παίζω όλα εκεί.
Αν δεν έχεις ένα μέλος της οικογένειας σου να σε στηρίζει σε αυτό το θέμα δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσεις ποτέ το θέμα αυτό. Γιατί ακόμα και αυτοαποκλεισμό να κάνεις από μια μορφή τζόγου όπως τα φρουτάκια και τα επίγεια καζίνο στρέφεσαι σε άλλες μορφές τζόγου όπως τα ξυστά και τον διαδικτυακό τζόγο. Μόνο και μόνο αν σε στηρίζει κάποιος από την οικογένεια σου μπορείς σταδιακά να το επιλύσεις παίζοντας κάθε φορά και ένα πιο μικρό ποσό ώστε να απεξαρτηθείς σταδιακά και αυτό όχι σίγουρα καθώς ο τζόγος και ειδικά τα φρουτάκια σου δημιουργούν τέτοιο έντονο συναίσθημα ευφορικότητας που είναι εξαιρετικά εθιστικό. Επίσης ειδικά αν είσαι αγχωμένος το μυαλό σου σε οδηγεί εκεί σαν αγχολυτικό διέξοδο.
Αν δεν είχα λοιπόν την μητέρα μου δεν θα το είχα επιλύσει ποτέ έστω και μερικώς το θέμα γιατί συνεχίζω να παίζω όχι βέβαια τόσο έντονα αλλά συνεχίζω, κάποια στιγμή όμως πιστεύω να το λύσω οριστικώς, με το να το σταματήσω και να παίζω μόνο για διασκέδαση καθαρά ένα πολύ μικρό ποσό του μισθού μου κάθε φορά που ήδη το πέτυχα για ένα διάστημα και είμαι σίγουρος ότι θα το πετύχω και στο μέλλον πάλι.
Συνεργαστήκαμε πολύ καλά στο θέμα του τζόγου λοιπόν με την μητέρα μου και θα βοηθήσουμε πολύ κόσμο παγκοσμίως , για αυτό το αξίζεις πραγματικά μαμά στο λέω από εδώ, αυτή την σύνταξη που πάντα ονειρευόσουν . Είναι μια ανταμοιβή που πραγματικά σου αξίζει, ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένος για τον τρόπο που το χειριστήκαμε μαζί και θα βοηθήσουμε πολύ κόσμο, Δεν θα στα δώσω εγώ ουσιαστικά αλλά ο κόσμος για αυτό αξίζεις να τα πάρεις. Nομίζω ότι είναι δίκαιο, είναι μια ανταμοιβή που πραγματικά σου αξίζει.
Αξίζει στην μητέρα μου να της δώσω αυτή την σύνταξη που πάντα ονειρεύονταν για να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη ζωή της. Για αυτήν το έκανα όλο αυτό με τον τζόγο για εσάς τους υπαλλήλους που με βλέπατε στα Play οπάπ το λέω. Για να της δώσω την ευκαιρεία που της αξίζει, να με βοηθήσει και να της το ανταποδώσω.
Πάντως όποτε έπαιζα φρουτάκια το συνδύαζα στο μυαλό μου με 80s μουσική και σκεφτόμουν πόσο τέλεια θα ήταν να ζούσα στην δεκαετία του 80 στην Αμερική, σε μια μεγαλούπολη όπως στο Λας Βέγκας η στο Λος Άντζελες, με τα καζίνο, τα εκτυφλωτικά φώτα και τα vibes των 80s.
Το επόμενο βράδυ έζησα το χάος, έβλεπα και ένιωθα αστράκια και δίνες μέσα στο μυαλό μου . Κατάλαβα την έννοια της κυκλικότητας της ζωής, ότι δηλαδή ίσως ζούμε και ξαναζούμε τα ίδια γεγονότα κυκλικά, το οποίο συμβολικά μπορεί να εκφραστεί με την εικόνα του ουροβόρου όφη και την έννοια του απείρου σαν μια εικόνα του όφη που βαθαίνει σε σμίκρυνση τόσο προς τα κάτω όσο και προς τα πάνω, συμβολίζοντας τα διαφορετικά σενάρια τα οποία ίσως ζούμε κάθε φορά.
Όλα αυτά μου τα παρουσίασαν στο υποσυνείδητο οι υποτιθέμενοι πνευματικοί μου οδηγοί, όλοι σκοτεινής και παρανοϊκής φύσεως από ότι καταλαβαίνω τα καθάρματα, που συμβολικά μου συστήθηκαν ως ο αρχάγγελος Γαβριήλ, ο αρχάγγελος Ραφαήλ και ο αρχάγγελος Ουριήλ.
Εδώ πρέπει να σας ανοίξω μια μεγάλη παρένθεση και να σας πω δυο λόγια για τον τζόγο, με το οποίο κόλλησα από τον Δεκέμβρη του 2017 και αν δεν είχα την μητέρα μου δεν θα είχα βρει μία έστω και προσωρινή λύση.
Aν δεν είχα την μητέρα μου να με στηρίζει σε αυτό το θέμα θα είχα καταρεύσει τελείως οικονομικώς. Η λύση που βρήκαμε λοιπόν με την μητέρα μου είναι να της δίνω ένα ποσοστό του μισθού μου κάθε δεκαπενθήμερο που πληρωνόμουν ώστε να μου τα δίνει σιγά σιγά στην συνέχεια και έτσι να μην τα παίζω όλα εκεί.
Αν δεν έχεις ένα μέλος της οικογένειας σου να σε στηρίζει σε αυτό το θέμα δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσεις ποτέ το θέμα αυτό. Γιατί ακόμα και αυτοαποκλεισμό να κάνεις από μια μορφή τζόγου όπως τα φρουτάκια και τα επίγεια καζίνο στρέφεσαι σε άλλες μορφές τζόγου όπως τα ξυστά και τον διαδικτυακό τζόγο. Μόνο και μόνο αν σε στηρίζει κάποιος από την οικογένεια σου μπορείς σταδιακά να το επιλύσεις παίζοντας κάθε φορά και ένα πιο μικρό ποσό ώστε να απεξαρτηθείς σταδιακά και αυτό όχι σίγουρα καθώς ο τζόγος και ειδικά τα φρουτάκια σου δημιουργούν τέτοιο έντονο συναίσθημα ευφορικότητας που είναι εξαιρετικά εθιστικό. Επίσης ειδικά αν είσαι αγχωμένος το μυαλό σου σε οδηγεί εκεί σαν αγχολυτικό διέξοδο.
Αν δεν είχα λοιπόν την μητέρα μου δεν θα το είχα επιλύσει ποτέ έστω και μερικώς το θέμα γιατί συνεχίζω να παίζω όχι βέβαια τόσο έντονα αλλά συνεχίζω, κάποια στιγμή όμως πιστεύω να το λύσω οριστικώς, με το να το σταματήσω και να παίζω μόνο για διασκέδαση καθαρά ένα πολύ μικρό ποσό του μισθού μου κάθε φορά που ήδη το πέτυχα για ένα διάστημα και είμαι σίγουρος ότι θα το πετύχω και στο μέλλον πάλι.
Συνεργαστήκαμε πολύ καλά στο θέμα του τζόγου λοιπόν με την μητέρα μου και θα βοηθήσουμε πολύ κόσμο παγκοσμίως , για αυτό το αξίζεις πραγματικά μαμά στο λέω από εδώ, αυτή την σύνταξη που πάντα ονειρευόσουν . Είναι μια ανταμοιβή που πραγματικά σου αξίζει, ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένος για τον τρόπο που το χειριστήκαμε μαζί και θα βοηθήσουμε πολύ κόσμο, Δεν θα στα δώσω εγώ ουσιαστικά αλλά ο κόσμος για αυτό αξίζεις να τα πάρεις. Nομίζω ότι είναι δίκαιο, είναι μια ανταμοιβή που πραγματικά σου αξίζει.
Αξίζει στην μητέρα μου να της δώσω αυτή την σύνταξη που πάντα ονειρεύονταν για να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη ζωή της. Για αυτήν το έκανα όλο αυτό με τον τζόγο για εσάς τους υπαλλήλους που με βλέπατε στα Play οπάπ το λέω. Για να της δώσω την ευκαιρεία που της αξίζει, να με βοηθήσει και να της το ανταποδώσω.
Πάντως όποτε έπαιζα φρουτάκια το συνδύαζα στο μυαλό μου με 80s μουσική και σκεφτόμουν πόσο τέλεια θα ήταν να ζούσα στην δεκαετία του 80 στην Αμερική, σε μια μεγαλούπολη όπως στο Λας Βέγκας η στο Λος Άντζελες, με τα καζίνο, τα εκτυφλωτικά φώτα και τα vibes των 80s.
Comments
Post a Comment