Στo Πρωτόκολλο της Διεύθυνσης (8)
Οι συζητήσεις στο πρωτόκολλο συνεχίζονταν με αμείωτο ενδιαφέρον και ένιωθα ότι συντονιζόμασταν έντονα καθώς πολλές φορές πετάγαμε ατάκες πινγκ πονγκ.
Πολλά πράγματα είναι καρμικά είπε μια μέρα ο Καβέζος. Οπότε και εγώ τους είπα κάποια άλλη στιγμή ότι γνωρίζω τι περίπου θα συμβεί στο μέλλον καθώς έχω δει πολλά όνειρα για το μέλλον συμπλήρωσα. Γνωρίζω για παράδειγμα ότι περιμένω και άλλη εισαγγελική από την μητέρα μου αυτή την φορά γιατί έχω δει ένα τέτοιο όνειρο τους είπα. Μου είπε τότε η Ελένη ότι ίσως αυτό είναι ένας φόβος και συμφωνήσαμε στην συνέχεια και οι δύο ότι ίσως να σκέφτομαι έντονα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό θα συμβεί.
Νόμιζα τότε ότι αυτό που είχα δει στο όνειρό μου ότι θα συμβεί σίγουρα αλλά αυτό που κατάλαβα στην πορεία της ζωής μου είναι ότι τα όνειρα που έβλεπα ήταν περισσότερο συμβολικά και ότι το όνειρο αυτό με την μητέρα μου να μου κάνει εισαγγελική ήταν ένας φόβος ενώ για παράδειγμα το όνειρο το οποίο είχα δει με τον Φώτη τον Σεργουλόπουλο να μου παίρνει συνέντευξη πολύ παλιότερα πριν καν τον συναντήσω για πρώτη φορά το 2012, ήταν μια επιθυμία. Ο φόβος και η επιθυμία που βγήκαν συμβολικά μέσω του υποσεινήδητου στα ονειρά μου, με την βοήθεια προφανώς και των πνευματικών μου οδηγών.
Πίστευα τότε ότι πραγματικά η μάνα μου θα μου έκανε εισαγγελική κάποια στιγμή στο μέλλον. Και έτσι κάποια στιγμή επανέλαβα ιδιωτικώς στον Καβέζο, όταν αυτός μου έκανε παραπόνα να μην βγάζω τα εσώψυχα μου στο πρωτόκολλο αφού τους είχα ήδη δείξει τα πρακτικά του συλλόγου διδασκόντων του 7ου Δάφνης, αυτά που τουλάχιστον εγώ είχα κρατήσει, την πρώτη σελίδα δηλαδή στην οποία έγραφαν τα αίσχη για το γέλιο των παιδιών και τον Λεονάρδο που εκσφενδόνιζε καρέκλες όπως είχαν γράψει και τους είχα επισημάνει ότι ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος με θυμόνταν τέσσερα χρόνια μετά το 2012 όταν τον είχα πρωτοβρεί, ότι γνωρίζω πάνω κάτω τι θα συμβεί στο μέλλον.
Πρόσεξε του είπα του Καβέζου δεν διαισθάνομαι, γνωρίζω του είπα. Και δεν μπορείς του λέω να μου λες να μην βγάζω τα εσώψυχα μου και να θες και το 20%. Και βασικά το 20% του είπα είναι πολύ. Το 1 τις χιλίοις λέω θα σου δώσω. Γιατί αν εγώ γίνω billionaire εσύ με το 1 τις χιλίοις γίνεσαι millionaire. Αλλά εντάξει του λεώ δεν θα σου δώσω μόνο αυτό το 1 τις χιλίοις σου υπόσχομαι συν να σου φέρω την Σακίρα και τον Ρίκυ Μάρτιν στην έναρξη του ελληνικού πρωταθλήματος. Νομίζω Καβέζο σου υποσχέθηκα να σου αγοράσω και τον Ολυμπιακό αλλά δεν το θυμάμαι καλά αλλά ακόμα και αν δεν σου το υποσχέθηκα τότε που στα έλεγα αυτά στο μπροστινό μπαλκόνι του πρωτοκόλλου να είσαι σίγουρος ότι αυτή ήταν τότε η βουλησή μου να σου αγοράσω και τον Ολυμπιακό.
Ενώ μια μέρα μετά το Πάσχα που είχα τόσο πολύ ανάγκη την βοήθεια σου και την φιλία σου και θα διαβάσεις πολύ πιο αναλυτικά τώρα το γιατί, σου είχα πει ότι τα ποσοστά της ζωής αλλάζουν και στην περιπτώση σου σίγουρα θα άλλαζαν προς τα πάνω. Θα διαβάσεις λοιπόν πιο αναλυτικά τι εφιάλτη βίωνα τότε, πιο αναλυτικά από όσα λίγα σας είχα πει μέσα στο πρωτόκολλο και όσα σου είπα ιδιωτικώς στο ζαχαροπλαστείο της Ομόνοιας που βγήκαμε για λίγο για καφέ εν ώρα υπηρεσίας εκείνη την ημέρα στις 15 Μαίου γιατί όπως σου είχα πει τότε ένιωθα ότι χάνω την ανθρώπινη μου υπόσταση και χρειαζόμουν επειγόντως να με ακούσεις. Χρειαζόμουνα εσένα.
Όχι μόνο εκείνη την ημέρα που το έσωσες προσωρινά μόνο και μόνο επείδη με άκουσες και είδα στα μάτια σου ότι όχι απλά συγκινήθηκες αλλά βούρκωσες το είδα στα μάτια σου, ακόμα και αν δεν με αγκάλιασες όπως περίμενα να κάνεις και το ξέρω ότι το κράτησες και εσύ μέσα σου αυτό ότι εκείνη την ημέρα δεν με αγκαλιάσες και το έλεγες μετά στο Σπύρο ότι ρε γαμώτο μου τα είπε όλα αυτά, όλα αυτά που θα γράψω σε επόμενο άρθρο και δεν τον αγκάλιασα. Το γνωρίζω ότι το σκεφτόσουν γιατί μου το μετέφερε ο Σπύρος αυτό, το καλοκαίρι στην δεύτερη συνάντηση που είχα μαζί του. Το ξέρω ότι το σκεφτόσουν λοιπόν αυτο. Δεν με αγκάλιασες εκείνη την ημέρα στις 15 Μαίου αλλά το έσωσες για ένα μικρό διάστημα μόνο και μόνο επειδή σε είδα να βουρκώνεις.
Αλλά μετά δεν ξέρω τι έπαθες εσύ και το ξερό σου το κεφάλι και με άφησες μόνο μου τόσο από την επόμενη μέρα μέσα στο πρωτόκολλο όσο και καθόλη την διάρκεια του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι του τρόμου.
Τους είπα λοιπόν αναγνώστες στο πρωτόκολλο ότι ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος με θυμόταν ακόμα και μετά από τέσσερα χρόνια από όταν τον πρωτοσυνάντησα, γιατί το 2016 το φθινόπωρο που τράβαγα όλο αυτό το μαρτύριο με τον Κουλιούμπα πέρασα τυχαία μια μέρα από το μαγαζί του ένα πρωί και όχι βράδυ που θα ήταν πιο λογικό να τον βρω. Και όλως τυχαίως εκείνο το πρωινό έτυχε να έχει σύσκεψη με τους συνεργάτες του! Για να σιγουρευτώ ότι είναι αυτός μάλιστα, καθώς ούτε εγώ δεν το πίστευα ότι θα τον βρω τέτοια ώρα στο μαγαζί του, τον ρώτησα από μακριά αν είναι ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος. Του είπα είμαι ο Δημήτρης που πρέπει να χάσει τα κιλά του. Με θυμάστε τον ρώτησα. Και μου έγνεψε καταφατικά το κεφάλι μουγκρίζοντας ταυτόχρονα, με το χαρακτηριστικό τρόπο που το κάνει ο Σεργουλόπουλος, ένα ναι. Θα περάσω του είπα μια μέρα από το μαγαζί σας να σας μιλήσω για ένα λεπτό και έφυγα.
Πολλά πράγματα είναι καρμικά είπε μια μέρα ο Καβέζος. Οπότε και εγώ τους είπα κάποια άλλη στιγμή ότι γνωρίζω τι περίπου θα συμβεί στο μέλλον καθώς έχω δει πολλά όνειρα για το μέλλον συμπλήρωσα. Γνωρίζω για παράδειγμα ότι περιμένω και άλλη εισαγγελική από την μητέρα μου αυτή την φορά γιατί έχω δει ένα τέτοιο όνειρο τους είπα. Μου είπε τότε η Ελένη ότι ίσως αυτό είναι ένας φόβος και συμφωνήσαμε στην συνέχεια και οι δύο ότι ίσως να σκέφτομαι έντονα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό θα συμβεί.
Νόμιζα τότε ότι αυτό που είχα δει στο όνειρό μου ότι θα συμβεί σίγουρα αλλά αυτό που κατάλαβα στην πορεία της ζωής μου είναι ότι τα όνειρα που έβλεπα ήταν περισσότερο συμβολικά και ότι το όνειρο αυτό με την μητέρα μου να μου κάνει εισαγγελική ήταν ένας φόβος ενώ για παράδειγμα το όνειρο το οποίο είχα δει με τον Φώτη τον Σεργουλόπουλο να μου παίρνει συνέντευξη πολύ παλιότερα πριν καν τον συναντήσω για πρώτη φορά το 2012, ήταν μια επιθυμία. Ο φόβος και η επιθυμία που βγήκαν συμβολικά μέσω του υποσεινήδητου στα ονειρά μου, με την βοήθεια προφανώς και των πνευματικών μου οδηγών.
Πίστευα τότε ότι πραγματικά η μάνα μου θα μου έκανε εισαγγελική κάποια στιγμή στο μέλλον. Και έτσι κάποια στιγμή επανέλαβα ιδιωτικώς στον Καβέζο, όταν αυτός μου έκανε παραπόνα να μην βγάζω τα εσώψυχα μου στο πρωτόκολλο αφού τους είχα ήδη δείξει τα πρακτικά του συλλόγου διδασκόντων του 7ου Δάφνης, αυτά που τουλάχιστον εγώ είχα κρατήσει, την πρώτη σελίδα δηλαδή στην οποία έγραφαν τα αίσχη για το γέλιο των παιδιών και τον Λεονάρδο που εκσφενδόνιζε καρέκλες όπως είχαν γράψει και τους είχα επισημάνει ότι ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος με θυμόνταν τέσσερα χρόνια μετά το 2012 όταν τον είχα πρωτοβρεί, ότι γνωρίζω πάνω κάτω τι θα συμβεί στο μέλλον.
Πρόσεξε του είπα του Καβέζου δεν διαισθάνομαι, γνωρίζω του είπα. Και δεν μπορείς του λέω να μου λες να μην βγάζω τα εσώψυχα μου και να θες και το 20%. Και βασικά το 20% του είπα είναι πολύ. Το 1 τις χιλίοις λέω θα σου δώσω. Γιατί αν εγώ γίνω billionaire εσύ με το 1 τις χιλίοις γίνεσαι millionaire. Αλλά εντάξει του λεώ δεν θα σου δώσω μόνο αυτό το 1 τις χιλίοις σου υπόσχομαι συν να σου φέρω την Σακίρα και τον Ρίκυ Μάρτιν στην έναρξη του ελληνικού πρωταθλήματος. Νομίζω Καβέζο σου υποσχέθηκα να σου αγοράσω και τον Ολυμπιακό αλλά δεν το θυμάμαι καλά αλλά ακόμα και αν δεν σου το υποσχέθηκα τότε που στα έλεγα αυτά στο μπροστινό μπαλκόνι του πρωτοκόλλου να είσαι σίγουρος ότι αυτή ήταν τότε η βουλησή μου να σου αγοράσω και τον Ολυμπιακό.
Ενώ μια μέρα μετά το Πάσχα που είχα τόσο πολύ ανάγκη την βοήθεια σου και την φιλία σου και θα διαβάσεις πολύ πιο αναλυτικά τώρα το γιατί, σου είχα πει ότι τα ποσοστά της ζωής αλλάζουν και στην περιπτώση σου σίγουρα θα άλλαζαν προς τα πάνω. Θα διαβάσεις λοιπόν πιο αναλυτικά τι εφιάλτη βίωνα τότε, πιο αναλυτικά από όσα λίγα σας είχα πει μέσα στο πρωτόκολλο και όσα σου είπα ιδιωτικώς στο ζαχαροπλαστείο της Ομόνοιας που βγήκαμε για λίγο για καφέ εν ώρα υπηρεσίας εκείνη την ημέρα στις 15 Μαίου γιατί όπως σου είχα πει τότε ένιωθα ότι χάνω την ανθρώπινη μου υπόσταση και χρειαζόμουν επειγόντως να με ακούσεις. Χρειαζόμουνα εσένα.
Όχι μόνο εκείνη την ημέρα που το έσωσες προσωρινά μόνο και μόνο επείδη με άκουσες και είδα στα μάτια σου ότι όχι απλά συγκινήθηκες αλλά βούρκωσες το είδα στα μάτια σου, ακόμα και αν δεν με αγκάλιασες όπως περίμενα να κάνεις και το ξέρω ότι το κράτησες και εσύ μέσα σου αυτό ότι εκείνη την ημέρα δεν με αγκαλιάσες και το έλεγες μετά στο Σπύρο ότι ρε γαμώτο μου τα είπε όλα αυτά, όλα αυτά που θα γράψω σε επόμενο άρθρο και δεν τον αγκάλιασα. Το γνωρίζω ότι το σκεφτόσουν γιατί μου το μετέφερε ο Σπύρος αυτό, το καλοκαίρι στην δεύτερη συνάντηση που είχα μαζί του. Το ξέρω ότι το σκεφτόσουν λοιπόν αυτο. Δεν με αγκάλιασες εκείνη την ημέρα στις 15 Μαίου αλλά το έσωσες για ένα μικρό διάστημα μόνο και μόνο επειδή σε είδα να βουρκώνεις.
Αλλά μετά δεν ξέρω τι έπαθες εσύ και το ξερό σου το κεφάλι και με άφησες μόνο μου τόσο από την επόμενη μέρα μέσα στο πρωτόκολλο όσο και καθόλη την διάρκεια του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι του τρόμου.
Τους είπα λοιπόν αναγνώστες στο πρωτόκολλο ότι ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος με θυμόταν ακόμα και μετά από τέσσερα χρόνια από όταν τον πρωτοσυνάντησα, γιατί το 2016 το φθινόπωρο που τράβαγα όλο αυτό το μαρτύριο με τον Κουλιούμπα πέρασα τυχαία μια μέρα από το μαγαζί του ένα πρωί και όχι βράδυ που θα ήταν πιο λογικό να τον βρω. Και όλως τυχαίως εκείνο το πρωινό έτυχε να έχει σύσκεψη με τους συνεργάτες του! Για να σιγουρευτώ ότι είναι αυτός μάλιστα, καθώς ούτε εγώ δεν το πίστευα ότι θα τον βρω τέτοια ώρα στο μαγαζί του, τον ρώτησα από μακριά αν είναι ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος. Του είπα είμαι ο Δημήτρης που πρέπει να χάσει τα κιλά του. Με θυμάστε τον ρώτησα. Και μου έγνεψε καταφατικά το κεφάλι μουγκρίζοντας ταυτόχρονα, με το χαρακτηριστικό τρόπο που το κάνει ο Σεργουλόπουλος, ένα ναι. Θα περάσω του είπα μια μέρα από το μαγαζί σας να σας μιλήσω για ένα λεπτό και έφυγα.
Comments
Post a Comment