Το Πρωτόκολλο των Θαυμάτων (14)

Είπα στην Ελένη να μην αποχωρήσει τώρα από την διαδικασία γιατί αυτά που θα πω δεν θα μπορέσει να τα διαχειριστεί αλλά να το δει που την επόμενη θα νικήσει ο Ιησούς.

Τους είπα λοιπόν έχω τον έλεγχο της κατάστασης όπως σας είχα πει πριν το Πάσχα, δεν θεωρώ ότι είμαι έρμαιο των περιστάσεων και των συμπτώσεων αλλά οι διεργασίες που συνέβησαν μέσα αυτήν την περίοδο του Πάσχα του 2019 ήταν πάρα πολύ επώδυνες.  Νόμιζα ότι είχαν τελειώσει οι επώδυνες εσωτερικες διεργασίες μετά το χειρουργείο του 2017.

Είναι πολύ σκληρό αυτό που θα πω αλλά με αυτό που έγινε στη φάση της μανίας του 2012 που όσο περνάγανε τα χρόνια αντί να καταλαγιάσει όπως όλα τα υπόλοιπα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι γνωρίζω ότι δεν μπορώ να σπάσω το κοντρακτ που υπέγραψα πριν γεννηθώ είναι σαν να μου βιάζει ο ίδιος ο Θεός την ψυχή μου και σε αυτό δεν θα μπορούσε να με βοηθήσει κανένας ψυχίατρος γιατί πρόκειται για ένα καθαρά θρησκειολογικό και φιλοσοφικό ζήτημα το οποίο μπορούσα να εξηγήσω μόνο πολύ σταδιακά και βήμα βήμα όπως το έκανα σε εσάς.

Θυμάσαι Γιάννη που αναρωτιοσουν όταν πρωτήρθα στο πρωτόκολλο γιατί μπήκα στη ζωή σου; Φαίνεται πως υπάρχει ένας λόγος τελικά και φαίνεται ότι έχει αρχίσει να συμβαίνει μια διεργασία καi εδώ στο πρωτοκολλο η οποία δεν ξέρω που ακριβώς και πως θα καταλήξει αλλά νιώθω και διαισθάνομαι κάτι για αυτό που έχει αρχίσει να γίνεται. Δεν το είχα καταλάβει στην αρχή γιατί στο γραφείo των σχολικών συμβούλων με είχαν και κοιτούσα τα ντουβάρια. Υπήρχε ειδικά μια σχολική σύμβουλος που το ένιωθα ότι σκέφτονταν πάρα πολύ υποτιμητικά για εμένα. Δεν το είχε εκφράσει ποτέ αλλά το διαισθανόμουν και το καταλάβαινα από τον τρόπο που μου μιλούσε και που με κοιτούσε.

Λοιπόν δεν το είχα καταλάβει στην αρχή για το πρωτόκολλο, ίσως γιατί στο γραφείο των σχολικών συμβούλων που ήμουν κλεισμένος μόνος μου και κοιτούσα απλώς τους τοίχους και τα ντουβάρια σαν τιμωρημένος  και με έπιανε ο ύπνος και ροχαλίζα και θα το ακούγατε και το ροχαλητό και οι σύμβουλοί και ο Πέτρος αλλά τι να έκανα. Δεν είχε συμβεί τίποτα το αξιόλογο εκεί και το μόνο ενδιαφέρον ήταν οι συζητήσεις που έκανα με τον Πέτρο, καταπληκτικό παιδί, για ταινίες, οπότε λειτούργησε μάλλον σαν ένα χαλαρωτικό διάλειμμα, ξεκουράστηκα αλλά και βαρέθηκα κιόλας. 

Με είχατε υποτιμήσει όμως πάρα πολύ στο γραφείο των σχολικών συμβούλων. Ειδικά η κ. Λαμπροπούλου από τον τρόπο που με κοιτούσε και από τον τρόπο που μου μιλούσε το ένιωθα ότι σκέφτονταν πολύ υποτιμητικά για εμένα. Απαράδεκτη για τον τρόπο που σκέφτονταν για εμένα η κ. Λαμπροπούλου. Ίσως γνώριζε από τον κ. Τζίμα ότι είχα πάει εκεί μετά από εισαγγελική από τον  
Δ/ντη Εκπ/σης αλλά μάλλον δεν γνώριζε για ποιο λόγο μου έκανε την εισαγγελική ο Διευθυντής. Δεν της είχε πει ο κ. Τζίμας αυτό που του είχε πει ίσως ο Διευθυντής στο ίδιο, ότι άνοιξα δηλαδή μια ιστοσελίδα και δημιούργησα αναστάτωση στο τελευταίο σχολείο που δούλεψα. Είχα προσπαθήσει να την πλησιάσω μια φορά την κ. Λαμπροπούλου, της είχα πει ότι νιώθω πολύ κουρασμένος από την ζωή μου αλλά δεν καταδέχθηκε να μου μιλήσει. Μου είπε απλώς να φύγω νωρίτερα από το γραφείο. Tουλάχιστον τελικά άκουσα ένα καλό λόγο από μέρους της στα νέα γραφεία στα ΠΕΚΕΣ (Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού)  μετά από την τεράστια προσπάθεια μου να φτιάξω την βιβλιοθήκη τους. Μια βιβλιοθήκη η οποία μετά από λίγα χρόνια διαλύθηκε τελείως από τον κ. Γιάννη Αντωνόπουλο, τον δεύτερο γραμματέα του ΠΕΚΕΣ και τα βιβλία είτε πετάχτηκαν είτε δωρήθηκαν αν και πολύ το αμφιβάλλω για αυτό. Και σιγά σιγά το νιώθω ότι η κ. Λαμπροπούλου  με κοιτάζει με πιο γλυκό βλέμμα τώρα στα ΠΕΚΕΣ. Αναγνωρίζω τα πάντα κυρία Λαμπροπούλου όπως βλέπετε...

Τέλοσπάντων μπορεί να με υποτιμήσατε στους σχολικούς συμβούλους στην Πατησίων αλλά κάτι μου προσφέρατε εσείς και ο Πέτρος μια ανάπαυλα από όλη αυτή την τρέλα. Ήταν πολύ σημαντικό. Γιατί είχα να πολεμήσω στο μέλλον σε δύο μέτωπα μετά, δυο καταστάσεις να διαχειριστώ ταυτόχρονα και να αντιμετωπίσω την παράνοια με τους ψυχιάτρους, θα τα δείτε αυτά σε επόμενα άρθρα, αλλά και να διαχειριστώ με δεξιοτεχνία και μαεστρία τις ανθρώπινες σχέσεις στο πρωτόκολλο. Και μια ανάπαυλα ήταν ότι πρέπει στο γραφείο των σχολικών συμβούλων. Τουλάχιστον μου προσφέρατε αυτό και σας το αναγνωρίζω οπότε αν κλαίτε με όλα αυτά να με θυμάστε και εσείς με αγάπη.

Παρεμπιπτόντος δεν νομίζω να έχετε δικαίωμα να κάνετε κριτική στην κ. Λαμπροπούλου κ. Βασίλειου, όπως το σκέφτηκα για εσάς, εσείς δεν με κοιτούσατε υποτιμητικά αλλά σας ζήτησα βοήθεια φέτος το φθινόπωρο και το αρνηθήκατε. Σας είπα να μου πείτε την γνώμη σας για το πως κατέληξα διοικητικός και μου είπατε ότι δεν θέλετε να παρέμβετε σε υπηρεσιακά ζητήματα. Oπότε σας το ξεκαθάρισα ότι τελικά δεν πρόκειται για υπηρεσιακό ζήτημα και ότι η βοήθεια που ζητάω είναι σε ανθρώπινο επίπεδο. Με παραπέμψατε στην κ. Νέζη, όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο και επειδή εκτιμώ πολύ αυτό που είπατε σε έναν διευθυντή στο τηλέφωνο μια μέρα στο ΠΕΚΕΣ ότι δηλαδή σε υπηρεσιακά ζητήματα δεν μετράνε γνωριμίες ετών, επιτρέψτε μου να παρέμβω εγώ τώρα υπηρεσιακώς και να ζητήσω κάτι υπηρεσιακό στο μέλλον από σας κ. Βασιλείου. 

Λοιπόν δεν το είχα καταλάβει στην αρχή για το πρωτόκολλο, αλλά διαφάνηκε σταδιακά ότι ήρθα για κάποιο λόγο τελικά εδώ όπως μου είχες πει και εσύ Γιάννη. Θυμάμαι που και εσύ αναρωτιούσουν γιατί μπήκα στην ζωή σου στην αρχή. Και ότι παίζουμε σε ταινία είχες πει μια μέρα. Μάλλον ισχύει παίζουμε σε μια ταινία που γράφει άλλος τα σενάρια και εγώ θέλω να το γαμήσω αυτόν τον σεναριογράφο  που είναι καθαρά δική του ευθύνη ούτε δική μου, ούτε κανενός ανθρώπου για όλο αυτό που μου συνέβη το 2012. Αν δεν το έχετε καταλάβει γαμάω πάρα πολλούς μέσα στην ιστοσελίδα μου αλλά θα τον γαμήσω και τον ίδιο τον Θεό εάν υπάρχει. Με αυτό τον τρόπο θα πάρω και εκδίκηση για όλα τα δεινά που τράβηξε η ανθρωπότητα τις προηγούμενες χιλιετίες. Γαμάω τον Θεό που βίασε την ψυχή μου αυτό το Πάσχα. Αυτά ήταν τα πάθη ενός σούπερ ήρωα που πήγε να πάρει εκδίκηση από τον ίδιο τον Θεό για χάρη όλης της ανθρωπότητας.

Nόμιζα το 2012 ότι τα ανήκουστα λόγια εναντίον του Θεού, που αναφέρει μέσα η προφητεία του Δανιήλ, είναι όσα γράφω στο άρθρο μου με αυτή την φωτογραφία που θα δημοσιεύα στο μέλλον:

Αλλά τελικά το να πεις ότι απλά Θεός δεν υπάρχει, δεν είναι και τόσο ανήκουστο...

Ο Καβέζος μόλις τα είπα αυτά στο πρωτόκολλο έγινε χαλί να τον πατήσω. Υποσχέθηκε ότι θα με βοηθήσει με τον Κουλιούμπα και πήγε και βρήκε αργότερα την Λένα την Γεωργίου να την ρωτήσει γιατί μου το έκαναν αυτό.

Την επόμενη μέρα είπα στην Ελένη ότι το συμβόλαιο το υπέγραψα ο ίδιος σαν ένα πλαίσιο με την δική μου ελεύθερη βούληση στο νοητό πεδίο και με τις επιλογές μου στο υλικό πεδίο το εφαρμόζω, έτσι λύνεται το πρόβλημα της ελεύθερης βούλησης.

Άλλα περίμενα τους είπα να συμβούν άλλα συνέβησαν στο πρωτόκολλο, άρα δεν το προσχεδίασα εγώ και αν αυτό το συμβόλαιο δεν το έχω υπογράψει ούτε με τον Θεό, με τον οποίο τσακωθήκαμε, τότε με ποιον το υπέγραψα; Με τον ίδιο μου τον εαυτό. Έτσι λύνεται κατά μία έννοια και το οντολογικό πρόβλημα. 

Το υπέγραψα με τον ίδιο μου τον εαυτό χωρίς να γνωρίζω τι θα επακολουθήσει επακριβώς για να διατηρήσω το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης. Eάν το συμβόλαιο αυτό δεν το υπέγραψα με τον Θεό αλλά με τον εαυτό μου, τι είμαι; Πάνω από τον Θεό!

Και ο Ιησούς είχε υπογράψει ένα παρόμοιο συμβόλαιο με τον εαυτό του, για να επιτελέσει το έργο του στη γη. Έτσι με ένα ανορθόδοξο τρόπο νίκησε ο Ιησούς και η θρησκεία έναντι του μηδενισμού και των ζωδίων. Η Ελένη πέταξε την σκούφια της από την χαρά της, o Σπύρος αναθεώρησε για την ζωή του και τέλειωσε η φιλοσοφική διαδικασία. 

Σκέφτηκαν όλοι στο τέλος της διαδικασίας ότι ο Δημήτρης έχει σκληρύνει πάρα πολύ και ότι πρέπει να του μαλακώσουμε την καρδιά.

Ο Γιάννης με αγκάλιασε στο μπαλκόνι του πρωτοκόλλου. Του είπα ότι δεν ήταν τυχαίο που βρεθήκαμε. Που πάντα περίμενε κάποιον να του γυρίσει το 20%. Υπήρχε λόγος, θα με συναντούσες, και εγώ βρήκα τον κολλητό που δεν είχα ποτέ του είπα. Του υποσχέθηκα να τον κάνω τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο πάνω στη γη.

Τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο πάνω στη γη ρε γαμώτο Γιάννη!

Μέχρι και η Λαμπροπούλου που την αναφέρω σε αυτό το άρθρο θα στενοχωρηθεί και θα κλαίει με αυτό που έγινε τελικά. Σκόνη και θρύψαλα η ζωή μου κ. Λαμπροπούλου. Και λύση δεν μπορώ να βρω για το ποιος φταίει. Σκόνη και θρύψαλα θα γίνετε μαζί μου όλοι σας!