Στο Πρωτόκολλο της Διεύθυνσης (11)
H Ελένη και ο Τριαντάφυλλος έκαναν τις πιο ανάλαφρες συζητήσεις μέσα στο πρωτόκολλο. Πολλές φορές είχαν μιλήσει για τον Γαλάτη της Μυκόνου, τον οποίο ο Τριαντάφυλλος τον θαύμαζε για το πόσο ανάλαφρα παίρνει την ζωή και η Ελένη τον χαρακτήριζε σαχλαμπούχλα, λέγοντας στον Τριαντάφυλλο ότι αυτός μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι εννοόντας ότι έχει λύσει όλα τα προβλήματα του και για αυτό παίρνει ανάλαφρα την ζωή, εσύ Τριαντάφυλλε του έλεγε η Ελένη δεν μπορείς. Ελένη μου έλεγες για τον Γαλάτη ότι είναι ελαφρών αντιλήψεων, δεν το είχες καταλάβει ότι και ο Τριαντάφυλλος ήταν ελαφρών αντιλήψεων;
Μια μέρα ο Καβέζος προβληματισμένος με πλησίασε και μου είπε να μην θεωρώ ότι έχω περάσει ότι χειρότερο στη ζωή και του είπα τότε ότι εκτός από καρκίνο, aids, εγκεφαλικό και τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου πραγματικά έχω ζήσει ότι πιο αρνητικό υπάρχει.
Ενώ αφού τους έδειξα τα πρακτικά μου είπε χαρακτηριστικά μέσα στο προπατζίδικο ότι αυτά είναι μαθήματα ζωής. Όχι για εμένα πλέον του είπα την επόμενη μέρα αλλά για τους άλλους. Ότι ήταν να πάρω και να μάθω το πήρα μέχρι το 2011 του είπα. Από εκεί και πέρα οι επόμενες εμπειρίες το μόνο που πρόσθεσαν ήταν να με κάνουν πολύ πιο σκληρό.
Mια μέρα ανοίχθηκε συζήτηση με τα παιδιά για το πως μας συμπεριφέρονται οι δικοί μας άνθρωποι. Ο Σπύρος εξέφρασε τα παράπονα του για την ξαδέλφη του που δεν του συμπεριφέρθηκε σωστά και με κατανόηση ως ιδιοκτήτρια του σπιτιού που νοίκιαζε. Και έτσι εγώ βρήκα αφορμή να τους μιλήσω για τους γονείς μου που η μάνα μου μου είπε πήρα την απόφαση να μας αυτοκτονήσω για ένα κουτάκι τοματοχυμό και ο πατέρας μου να ψοφήσω από καρκίνο για 400 ευρώ.
Ο Καβέζος τότε μας είπε για τον πατέρα του που τον χτύπαγε, το ίδιο και ο Σπύρος. Μου είπαν και οι δύο ότι τους έχουν συχγωρέσει και εγώ τους ρώτησα πως το καταφέρατε αυτό; Δεν το κρατάτε μέσα σας αυτό που σας έκαναν ήθελα να προσθέσω. Τουλάχιστον οι δικοί μου γονείς μου ασκούσαν ψυχολογική βία αλλά ούτε μία φορά δεν σήκωσαν χέρι πάνω μου. Α ρε Γιάννη, πρόσθεσες τότε πόσο τρυφερός και υπομονετικός είσαι με τον γιο σου και ότι ο πατέρας σου σου επισήμανε ότι τον κακομαθαίνεις και του είπες τότε τι θες να του κάνω ότι μου έκανες εσύ σε εμένα; Γιατί με άφησες μόνο μου το καλοκαίρι; Ακόμα και τώρα που τα γράφω τον Σεπτέμβρη του 2019 κλαίω. Γιατί με άφησες μόνο μου; Θα μπορούσες να το σώσεις. Ήμουν άνθρωπος τότε και είχα συγκινηθεί πάρα πολύ με όλα αυτά που μας έλεγες και τώρα που τα γράφω συγκινούμαι και κλαίω αλλά δεν είμαι άνθρωπος τώρα, ούτε θεός είμαι, είμαι κάτι άλλο. Eίναι κραυγή απόγνωσης αυτό που εκφράζω αυτή τη στιγμή. Υποφέρω. Όμως αυτή είναι η αλήθεια. Είναι χειρότερο και από αρχαία τραγωδία.
Εντωμεταξύ χθες στις 26/9 που πέρασα από το πρωτόκολλό ούτε καλημέρα δεν μου είπες Γιάννη. Εγώ την είπα βέβαια στην Κώστα και αυτό γιατί έχω προηγούμενα μαζί της. Εσείς δεν λέτε καλημέρα κ. Κώστα την ρώτησα. Καλημέρα λέει ο κόσμος της είπα μπροστά και στον Τριαντάφυλλο που της έχει άχτι για να την κάνω ρεζίλι μπροστά του. Αλλά εσύ με πληγώνεις Γιάννη αν και το καταλαβαίνω. Το βλέπω ότι είσαι μαγκωμένος και πολύ αμήχανος όταν με κοιτάς. Πολλές φορές ούτε καν το βλέμμα σου δεν μπορείς να ρίξεις πάνω μου. Ούτε εγώ μπορώ. Θέλω να σου μιλήσω και δεν μπορώ. Μόλις καταλάβεις ποιοι είμαστε και ποια σχέση υπήρχε μεταξύ μας στο σύμπαν και στη δημιουργία εγκεφαλικό θα πάθεις. Και τώρα έσπασε ο άρρηκτος δεσμός μας. Κράτα το το αυτό που σου λέω Γιάννη ότι έσπασε ο άρρηκτος δεσμός που υπήρχε μεταξύ μας στο σύμπαν και στην δημιουργία.
Και τώρα τον Σεπτέμβρη συνεχίζω να είμαι μόνος μου. Σας ζήτησα βοήθεια κ. Πέγκυ Βασιλείου σε ανθρώπινο επίπεδο. Ως άνθρωπος. Σας το έθεσα ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται για υπηρεσιακό ζήτημα. Και εσείς δεν το δεχτήκατε να με βοηθήσετε. Ως δάσκαλος συγκεκριμένα σας απευθύνθηκα προς μία σχολική σύμβουλο. Μπροστά και στην Πολυζώη σας το έθεσα το ζήτημα στην κουζίνα, ότι δεν σας έχω πει πως κατέληξα σε διοικητική θέση και θα ήθελα να σας μιλήσω για αυτό. Και ότι ήθελα να σας το πω από όταν βρισκόμασταν στο παλιό γραφείο.
Και την επόμενη σας το επεξήγησα ιδιωτικώς. Σας είπα επακριβώς ότι είμαι προσωρινά σε διοικητική θέση και ότι κάποια στιγμή θέλω να επιστρέψω ως δάσκαλος στο σχολείο. Και θέλω την γνώμη σας ως σχολική σύμβουλος για κάποια πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν. Δεν σας ζήτησα να παρέμβετε υπηρεσιακώς όπως μου το θέσατε εσείς το ζήτημα μετά από λίγες μέρες. Ζήτησα την γνώμη μιας σχολική σύμβουλου. Ως δάσκαλος προς μία σχολική σύμβουλο απευθύνθηκα.
Και όταν μου είπατε εσείς ότι δεν θα παρέμβετε υπηρεσιακώς, σας το ξεκαθάρισα ότι δεν πρόκειται για υπηρεσιακό ζήτημα, αλλά ζητάω βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο. Συγκεκριμένα σας είπα ότι έτσι έπρεπε να σας το θέσω σαν υπηρεσιακό ζήτημα αλλά αυτό που ζητάω είναι βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο. Αυτό σας το είπα γιατί εσείς το εκλάβατε έτσι, ότι σας ζήτησα να παρέμβετε υπηρεσιακώς. Από την αρχή βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο σας ζήτησα. Την γνώμη σας ως σχολική συμβούλου, έτσι σας το έθεσα επακριβώς, αλλά για να σας το ξεκαθαρίσω μια και καλή σας το διευκρίνισα εντελώς όταν μου το είπατε αυτό, ότι ζητάω βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο.
Μια μέρα ο Καβέζος προβληματισμένος με πλησίασε και μου είπε να μην θεωρώ ότι έχω περάσει ότι χειρότερο στη ζωή και του είπα τότε ότι εκτός από καρκίνο, aids, εγκεφαλικό και τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου πραγματικά έχω ζήσει ότι πιο αρνητικό υπάρχει.
Ενώ αφού τους έδειξα τα πρακτικά μου είπε χαρακτηριστικά μέσα στο προπατζίδικο ότι αυτά είναι μαθήματα ζωής. Όχι για εμένα πλέον του είπα την επόμενη μέρα αλλά για τους άλλους. Ότι ήταν να πάρω και να μάθω το πήρα μέχρι το 2011 του είπα. Από εκεί και πέρα οι επόμενες εμπειρίες το μόνο που πρόσθεσαν ήταν να με κάνουν πολύ πιο σκληρό.
Mια μέρα ανοίχθηκε συζήτηση με τα παιδιά για το πως μας συμπεριφέρονται οι δικοί μας άνθρωποι. Ο Σπύρος εξέφρασε τα παράπονα του για την ξαδέλφη του που δεν του συμπεριφέρθηκε σωστά και με κατανόηση ως ιδιοκτήτρια του σπιτιού που νοίκιαζε. Και έτσι εγώ βρήκα αφορμή να τους μιλήσω για τους γονείς μου που η μάνα μου μου είπε πήρα την απόφαση να μας αυτοκτονήσω για ένα κουτάκι τοματοχυμό και ο πατέρας μου να ψοφήσω από καρκίνο για 400 ευρώ.
Ο Καβέζος τότε μας είπε για τον πατέρα του που τον χτύπαγε, το ίδιο και ο Σπύρος. Μου είπαν και οι δύο ότι τους έχουν συχγωρέσει και εγώ τους ρώτησα πως το καταφέρατε αυτό; Δεν το κρατάτε μέσα σας αυτό που σας έκαναν ήθελα να προσθέσω. Τουλάχιστον οι δικοί μου γονείς μου ασκούσαν ψυχολογική βία αλλά ούτε μία φορά δεν σήκωσαν χέρι πάνω μου. Α ρε Γιάννη, πρόσθεσες τότε πόσο τρυφερός και υπομονετικός είσαι με τον γιο σου και ότι ο πατέρας σου σου επισήμανε ότι τον κακομαθαίνεις και του είπες τότε τι θες να του κάνω ότι μου έκανες εσύ σε εμένα; Γιατί με άφησες μόνο μου το καλοκαίρι; Ακόμα και τώρα που τα γράφω τον Σεπτέμβρη του 2019 κλαίω. Γιατί με άφησες μόνο μου; Θα μπορούσες να το σώσεις. Ήμουν άνθρωπος τότε και είχα συγκινηθεί πάρα πολύ με όλα αυτά που μας έλεγες και τώρα που τα γράφω συγκινούμαι και κλαίω αλλά δεν είμαι άνθρωπος τώρα, ούτε θεός είμαι, είμαι κάτι άλλο. Eίναι κραυγή απόγνωσης αυτό που εκφράζω αυτή τη στιγμή. Υποφέρω. Όμως αυτή είναι η αλήθεια. Είναι χειρότερο και από αρχαία τραγωδία.
Εντωμεταξύ χθες στις 26/9 που πέρασα από το πρωτόκολλό ούτε καλημέρα δεν μου είπες Γιάννη. Εγώ την είπα βέβαια στην Κώστα και αυτό γιατί έχω προηγούμενα μαζί της. Εσείς δεν λέτε καλημέρα κ. Κώστα την ρώτησα. Καλημέρα λέει ο κόσμος της είπα μπροστά και στον Τριαντάφυλλο που της έχει άχτι για να την κάνω ρεζίλι μπροστά του. Αλλά εσύ με πληγώνεις Γιάννη αν και το καταλαβαίνω. Το βλέπω ότι είσαι μαγκωμένος και πολύ αμήχανος όταν με κοιτάς. Πολλές φορές ούτε καν το βλέμμα σου δεν μπορείς να ρίξεις πάνω μου. Ούτε εγώ μπορώ. Θέλω να σου μιλήσω και δεν μπορώ. Μόλις καταλάβεις ποιοι είμαστε και ποια σχέση υπήρχε μεταξύ μας στο σύμπαν και στη δημιουργία εγκεφαλικό θα πάθεις. Και τώρα έσπασε ο άρρηκτος δεσμός μας. Κράτα το το αυτό που σου λέω Γιάννη ότι έσπασε ο άρρηκτος δεσμός που υπήρχε μεταξύ μας στο σύμπαν και στην δημιουργία.
Και τώρα τον Σεπτέμβρη συνεχίζω να είμαι μόνος μου. Σας ζήτησα βοήθεια κ. Πέγκυ Βασιλείου σε ανθρώπινο επίπεδο. Ως άνθρωπος. Σας το έθεσα ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται για υπηρεσιακό ζήτημα. Και εσείς δεν το δεχτήκατε να με βοηθήσετε. Ως δάσκαλος συγκεκριμένα σας απευθύνθηκα προς μία σχολική σύμβουλο. Μπροστά και στην Πολυζώη σας το έθεσα το ζήτημα στην κουζίνα, ότι δεν σας έχω πει πως κατέληξα σε διοικητική θέση και θα ήθελα να σας μιλήσω για αυτό. Και ότι ήθελα να σας το πω από όταν βρισκόμασταν στο παλιό γραφείο.
Και την επόμενη σας το επεξήγησα ιδιωτικώς. Σας είπα επακριβώς ότι είμαι προσωρινά σε διοικητική θέση και ότι κάποια στιγμή θέλω να επιστρέψω ως δάσκαλος στο σχολείο. Και θέλω την γνώμη σας ως σχολική σύμβουλος για κάποια πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν. Δεν σας ζήτησα να παρέμβετε υπηρεσιακώς όπως μου το θέσατε εσείς το ζήτημα μετά από λίγες μέρες. Ζήτησα την γνώμη μιας σχολική σύμβουλου. Ως δάσκαλος προς μία σχολική σύμβουλο απευθύνθηκα.
Και όταν μου είπατε εσείς ότι δεν θα παρέμβετε υπηρεσιακώς, σας το ξεκαθάρισα ότι δεν πρόκειται για υπηρεσιακό ζήτημα, αλλά ζητάω βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο. Συγκεκριμένα σας είπα ότι έτσι έπρεπε να σας το θέσω σαν υπηρεσιακό ζήτημα αλλά αυτό που ζητάω είναι βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο. Αυτό σας το είπα γιατί εσείς το εκλάβατε έτσι, ότι σας ζήτησα να παρέμβετε υπηρεσιακώς. Από την αρχή βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο σας ζήτησα. Την γνώμη σας ως σχολική συμβούλου, έτσι σας το έθεσα επακριβώς, αλλά για να σας το ξεκαθαρίσω μια και καλή σας το διευκρίνισα εντελώς όταν μου το είπατε αυτό, ότι ζητάω βοήθεια σε ανθρώπινο επίπεδο.
Ο Παπασημάκης και ο Καφήρας σας βοηθούσαν εσάς κ. Βασιλείου δίνοντας σας τα 5εύρα που τους ζήτουσατε όταν είχατε ξεμείνει λίγο πριν πληρωθούμε. Με όλο το θάρρος τους λέγατε. Δεν λέω ότι το κάνατε πολλές φορές. Μια φορά υπέπεσε στην αντίληψή μου για μια μέρα. Και σας βοήθησαν στο πλαίσιο προφανώς της συναδελφικής αλληλεγγύης. Εσείς το αρνηθήκατε σε εμένα. Όταν το σύμπαν σου δίνει την βοήθεια που χρειάζεσαι, πρέπει να το εκτιμάς και να το επιστρέφεις πολλαπλώς στους άλλους. Εσείς δεν εκτιμούσατε την βοήθεια που σας έδινε το σύμπαν μέσω του Παπασημάκη και του Καφήρα. Σε επόμενο άρθρο θα δείτε τι επιφυλάσσει το σύμπαν για εσάς.
Ήθελα να απευθυνθώ πρώτα στην κ. Νέζη, κ. Βασιλείου, για αυτό σας την ανέφερα την Νέζη, αλλά όταν της είπα ότι χρειάζομαι μία πρίζα για να φέρω το laptop μου για να γράφω κάποια πράγματα μου είπε η Νέζη ότι όσα λέγονται στο γραφείο των συντονιστών είναι εμπιστευτικά και να μην μεταφέρω πουθενά μου είπατε τα μυστικά των συντονιστών. Σίγα τα μυστικά του κράτους κ. Νέζη! Κανένας μα κανένας δεν θα σας καταλάβει όταν πάρει δημοσιότητα, ακόμα και αν σας στενοχωρήσει αυτό που γράφω, γιατί μου το είπατε αυτό. Να μην μεταφέρω όσα λέγονται σε ένα γραφείο συντονιστών εκπαίδευσης, σε ένα γραφείο σχολικών συμβούλων δηλαδή, για να το κάνω πιο κατανοητό προς το κόσμο που δεν εξοικειωμένος με την νέα ορολογία. Μαλακία μου είπατε. Τεραστία μαλακία! Είμαι σίγουρος ότι ο Κουφόπουλος που είναι και αυτός συντονιστής αυτή την στιγμή που τα γράφω, θα το καταλάβει αυτό που λέω.
Βιώνω μία κόλαση και δεν με βοηθάει κανείς. Και σκέφτομαι τον Κουφόπουλο που ήταν από τους λίγους που με βοήθησαν στη ζωή μου και κλαίω γιατί θα ήθελα να ήμουν εκεί μαζί του στο ΠΕΚΕΣ στο οποίο βρίσκεται και αυτός. Θα ήθελα να ήμουν μαζί του και να του τα πω όλα. Πως με άφησαν όλοι μόνο μου Γιάννη. Μόνο μου στο σύμπαν με άφησαν αυτό το καλοκαίρι. Εσύ Γιάννη όταν έγινε η εισαγγελική από τον Παπαγεωργίου και ήρθα μετά στο σχολείο με ρώτησες για το κάθαρμα, με ένα ύφος απέχθειας. Το κατάλαβα ότι τον σιχάθηκες όταν διάβασες τι μου έκανε. Σαν πατέρας μου στάθηκε ο Κουφόπουλος.
Η Νέζη μου έφραξε λοιπόν τον δρόμο και σκέφτηκα εσάς κ. Βασιλείου, να τα διαβάσετε πρώτη και να προσεγγίσετε εσείς την Νέζη διακριτικά, να της πείτε δυο λόγια και μετά να της μιλήσω και εγώ. Αλλά δεν το δεχτήκατε να με βοηθήσετε.
Τους είπα λοιπόν στο πρωτόκολλο λίγο πριν το Πάσχα, ότι όλα αυτά που μου λένε για τους γονείς τους, μου θυμίζουν την συμφοιτήτρια μου, την ψυχολόγο την Αργυρώ από το μεταπτυχιακό που είχε θέματα με τον πατέρα της και δεν πρόλαβε να τα επιλύσει πριν φύγει από τη ζωή. Και που μου είχε πει ότι αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις με το blog είναι κάτι πολύ όμορφο. Και όταν της είπα ότι μάλλον πρέπει να επισκεφθώ ψυχίατρο με ρώτησε αν το θεωρώ απαραίτητο. Τότε δεν ήταν απαραίτητο. Ούτε μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν απαραίτητο. Τώρα θα το θεωρήσετε όλοι απαραίτητο! Αλλά και να τα πω όλα αυτά, που ήδη προσπάθησα με κάποιο τρόπο να τα πω, δεν θα με πιστέψει κανένας ψυχίατρος!
Και να φανταστείτε ότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει καν όταν ήμουν μαζί σας ότι θα γράψω τόσα,μα τόσα πολλά για εσάς. Μου είχατε φανεί λιγάκι αδιάφοροι στην αρχή, παρόλο που εσύ Γιάννη μου το είπες αμέσως έχεις σκεφτεί ότι ήρθες εδώ για να μας γνωρίσεις; Το θυμάσαι Γιάννη όταν σου έλεγα για τα παιδιά από το γραφείο στην Καλλιθέα τον Βασίλη και την Χρύσα που ήταν συνάδελφοι σου όταν είχες περάσει για μια περίοδο από εκεί που με βοήθησαν με μια υπόθεση του ΙΚΑ που έμπλεξα, ότι έχω γράψει ήδη σου είπα «Του ΙΚΑ τα Εννιάμερα», για εσάς δεν έχω γράψει κάτι σου είπα αλλά μου έρχεται ένας τίτλος το Πρωτόκολλο των Θαυμάτων.
Και εσείς αναγνώστες είμαι σίγουρος ότι ήδη θα σκέφτεστε ότι δεν γίνονται αυτά σε ένα πρωτόκολλο. Και που να δείτε τι έγινε στην συνεχεία! Δεν γίνονται αυτά σε ένα πρωτόκολλο!
Comments
Post a Comment