7o Δημοτικό σχολείο Δάφνης: Μια τρελή τρελή διαδρομή με το τρενάκι στο Λούνα Παρκ του Τρόμου (1)
Κλίκες, υποκλίκες, συγκρούσεις, εκπαιδευτικοί που κακοποιούσαν παιδιά, παιδόφιλοι, βρωμερές θεούσες, υστερικοί, τραμπουκικά αποβράσματα, καθάρματα και εξουσιομανείς, ένας σύλλογος διδασκόντων που επικροτούσε όσους κακοποιούσαν παιδιά, τερατώδη ψέματα εναντίον 11χρόνων μαθητών, bulling εναντίον μου, μια διευθύντρια που κρύβονταν(μιλάω κυριολεκτικά!) για να μην την εντοπίσουν τα υπόλοιπα ζώα και τα άγρια θηρία του τρελού τρελού αυτού θηριοτροφείου και πολύ πολύ ιιιιίντριγκα δημιουργούσαν το πιο αρρωστημένο σχολικό περιβάλλον στο οποίο έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου.
Σκεφτόμουν πάρα πολύ για το ποιον τίτλο να επέλεγα για όλη αυτή την κατάσταση που έζησα την σχολική χρονιά 2015-2016 στο 7ο Δ.Σ. Δάφνης... σκεφτόμουνα και πως να χαρακτηρίσω όλα αυτά τα "κατώτερα μορφής ζωής" υποκείμενα που συνάντησα στο συγκεκριμένο σχολείο, όπως θα έλεγε και ένας μαθητής εκεί σε αυτό το ίδιο σχολείο ο Βασίλης ο Κεραμάρης που πάντα έβριζε τους άλλους με πολύ τακτ...
Στην αρχή που λέτε μου είχε έρθει η σκέψη να τους χαρακτηρίσω ως η μεγάλη "φάρμα των ζώων" αλλά θα προσέβαλα τα καημένα τα ζωάκια. Σκεφτόμουν επίσης τώρα που θα τα γράψω αναλυτικά να τους χαρακτηρίσω ως τέρατα αλλά πάλι τους δίνω και πολύ μεγάλη αξία με αυτόν τον χαρακτηρισμό. Εκτός δηλαδή από δυο-τρεις που ήταν πραγματικά τέρατα μόνο και μόνο επειδή κακοποιούσαν και παρενοχλούσαν παιδιά, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όλους τους υπόλοιπους ως τερατίδια που πετάγονται ξαφνικά μπροστά σου και προσπαθούν να σε τρομάξουν...
Και επειδή στο τέλος της διαδρομής έκλαιγα και ένιωθα ζαλάδα και ναυτία και ίλλιγγο και έντονη τάση προς εμετό κατέληξα τελικά στο τίτλο: "Μια τρελή τρελή διαδρομή με το τρενάκι στο Λουνα παρκ του Τρόμου".
Ένας τίτλος που αποτίει και φόρο τιμής στην θρυλική σειρά βιβλίων Ανατριχίλες που αγόραζα όταν ήμουν έφηβος.
Σκεφτόμουν πάρα πολύ για το ποιον τίτλο να επέλεγα για όλη αυτή την κατάσταση που έζησα την σχολική χρονιά 2015-2016 στο 7ο Δ.Σ. Δάφνης... σκεφτόμουνα και πως να χαρακτηρίσω όλα αυτά τα "κατώτερα μορφής ζωής" υποκείμενα που συνάντησα στο συγκεκριμένο σχολείο, όπως θα έλεγε και ένας μαθητής εκεί σε αυτό το ίδιο σχολείο ο Βασίλης ο Κεραμάρης που πάντα έβριζε τους άλλους με πολύ τακτ...
Στην αρχή που λέτε μου είχε έρθει η σκέψη να τους χαρακτηρίσω ως η μεγάλη "φάρμα των ζώων" αλλά θα προσέβαλα τα καημένα τα ζωάκια. Σκεφτόμουν επίσης τώρα που θα τα γράψω αναλυτικά να τους χαρακτηρίσω ως τέρατα αλλά πάλι τους δίνω και πολύ μεγάλη αξία με αυτόν τον χαρακτηρισμό. Εκτός δηλαδή από δυο-τρεις που ήταν πραγματικά τέρατα μόνο και μόνο επειδή κακοποιούσαν και παρενοχλούσαν παιδιά, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όλους τους υπόλοιπους ως τερατίδια που πετάγονται ξαφνικά μπροστά σου και προσπαθούν να σε τρομάξουν...
Και επειδή στο τέλος της διαδρομής έκλαιγα και ένιωθα ζαλάδα και ναυτία και ίλλιγγο και έντονη τάση προς εμετό κατέληξα τελικά στο τίτλο: "Μια τρελή τρελή διαδρομή με το τρενάκι στο Λουνα παρκ του Τρόμου".
Ένας τίτλος που αποτίει και φόρο τιμής στην θρυλική σειρά βιβλίων Ανατριχίλες που αγόραζα όταν ήμουν έφηβος.
Δεν ξέρω αν οι σημερινοί 40άρηδες διαβάζατε στην εφηβεία αυτήν την θρυλική σειρά βιβλίων αλλά εμένα ήταν από τις αγαπημένες μου(ίσως και γιατί με προετοίμαζαν στο τι θα αντιμετώπιζα στην πορεία της ζωής μου) και ένας τίτλος ενός βιβλίου της σειράς ήταν και αυτός το "Λούνα παρκ του Τρόμου". Να και το ίντρο από το την σειρά αυτοτελών επεισοδίων που είχαν γυριστεί:
Μια επανέκδοση των βιβλίων από έναν εκδοτικό οίκο και μια επαναπροβολή της σειράς από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι δεν θα ήταν άσχημη...
Comments
Post a Comment