Φοβερά τυπάκια που με άκουσαν υπομονετικά πριν ανοίξω αυτό το blog είναι ο Χρήστος και η Ναυσικά από το μεταπτυχιακό, ο Ηλίας από τα πάρκα, ο Αποστόλης απ' το παιδαγωγικο και η Μαρία, η Μαρίνα απ΄τη σχολή και αυτές! Να είστε καλά όλοι παιδιά και σας περιμένω όλους μαζί να γιορτάσουμε σε λίγο καιρό την μετάβαση μας στην νέα Γη! Και μιας και αναφέρθηκα στο μεταπτυχιακό είχα και μια συμφοιτήτρια την Χριστίνα την Γιαννακάκη, πολύ άρρωστη... και αχάριστη! Ήταν που λέτε μια μεσήλιξ κυριούλα που δεν της έκοβε και πάρα πολύ σε σχέση με τα άλλα παιδιά του μεταπτυχιακού. Είχα καθίσει με πάρα πολύ μεγάλη υπομονή και την είχα βοηθήσει κάτι μερόνυχτα για να περάσει μαθήματα της σχολής και όταν χρειάστηκα μία φορά την βοήθεια της, της ζήτησα 50 ευρώ τότε που ο Αντώνης δεν είχε χρήματα για να φύγει πάνω στην Ρουμανία όταν ήταν άρρωστο το παιδί ,όχι απλώς δεν με βοήθησε αλλά άρχισε να μου φωνάζει σαν την τρελή αν είμαι σοβαρός, η άχρηστη. Χριστίνα Γιαννακακη=ο ορισμός της αχαριστίας. Δεν έχει σημα...