Το αστέρι, η ευχή και το κορίτσι μου κάνουν την ελπίδα να ανατέλλει!
Όταν διορίστηκα στην Τρίπολη το 2012 δεν το πίστευα! Ξέρετε πόσους δασκάλους είχαν πάρει εκείνη την χρονιά μόνιμους; Πέντε! Πέντε όλους και όλους και ο ένας από τους πέντε ήμουν εγώ. Δεν μου άρεσε που θα έφευγα από την αγαπημένη μου Αθήνα και όλη την χρονιά ξεκινούσα με το ΚΤΕΛ κάθε Κυριακή με μισή καρδιά για να γυρίσω στην Τρίπολη. Μια πόλη που όμως μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς 2012-2013 συμπάθησα πολύ με τα καλά της και τα άσχημα της. Σήμερα 21/12 αποφάσισα να ανεβάσω το άρθρο για το κορίτσι που γνώρισα και συμπάθησα εκεί, μήπως με βοηθήσει ο Ιάσονας να ξεκαθαρίσω και ποιον θα παντρευτώ. Στην Τρίπολη γνώρισα λοιπόν την Τίνα την συνάδελφο των εικαστικών που την συμπάθησα πολύ. Θυμάμαι Τίνα που και σε εσένα σε ταλαιπωρούσαν λίγο στο σχολείο... Θυμάμαι που στην έλεγε ο Νικήτας ο Ευάγγελος ο διευθυντής, για τον οποίο κατά τ'άλλα καλά λόγια έχω να πω όσον αφορά εμένα σε προσωπικό επίπεδο, γιατί δεν είχες μάθει όλους τους χώρους του σχολείου. Γενικά θυμάμα...